Arefe Aforizması

29 Eylül 2008 Pazartesi

Ertesi günün hazırlıkları başlar tekdüze 1 gün öncesinden... Coşku sarar bünyeleri bayram telaşında, zor ay dönemecinden kurtulacak ve şenliğe erecektir insanoğlu doğal olarak da kutlayacaktır en hakkından. Bedenini ve beynini kontrol etmeyi öğrenir yine yeniden, arındırdığı nefsleri ve hazları optimumlaşırken kutsal iksirler saçılır maksimum düzeyde bünyelere, 1 ivme kazanmıştır artık sabır,ahlak ve sevgiyle beraberinde getirdikleri ruhani dayanıklılık,merhamet,razılık...
Bu kıdemlere çıkmak da neyin önemli önemsiz olduğunu farkettirir,bu yüzdendir; sosyal bağlarla bağlı olduğu herkesi göresi, öpesi, kucaklayası gelir.Kendindeki enerji yığımı fazlayken,yetmez paylaşmak ve daha arttırmak ister.
1 güne sığmaz, 2 gün yetmez, 3.sü idare eder, en yakınında hergün gördüğüne dahi ve başlar hazırlıklar arefeden ilk günün de öncesinden....
1 birliktelik kutlamasıdır bu.
Döner eksiklere baktırır bu kutlama 1 gün öncesinden...
Bazıları yoktur artık...
Hatırlarsın, istersin, olmaz ve buruklanırsın, onsuz kutlama anlamına gelir ilk defa, nasıl olacak diye düşünürsün ilk öptüğün 4 elin veya yanakların 2 si olmadan.
Çözümü ararsın ve tıpış tıpış o süregelen akıma katılırsın, hiç olmadığı kadar kalabalık olur akımın noktalandığı yerler,başka herhangi 1 dönem de denk gelemezsin bu çoğulluğa, o ıssız,sükun mekanlarda....
Kutsal iksirler ruhta yerleşir ya iyice, yalnız olmadığını, yalnız bırakmayacağını da gösterirsin ve her gitmende insanın nereden geldiğini söyleyen henüz ispatlanamamış paradoks içerisinde bulursun kendini,çözemediğin anlamaya çalıştığın bilinmezlikler içinde yeniden;vuku bulmaları adınadır tükenmez sabırla üzerlerine serpilen billur sular 1 gün yeniden yeşermeleri ümidiyle sızar o topraklarda...